تکامل آشپزخانه

تکامل آشپزخانه ها

 

تکامل آشپزخانه با اختراع محدوده پخت و پز یا اجاق گاز و توسعه زیرساختهای آبی که قادر به تأمین آب جاری خانه های خصوصی است، مرتبط است. غذا  روی آتش باز پخته می شد. پیشرفت های فنی در گرم کردن غذا در قرن 18 و 19 معماری آشپزخانه را تغییر داده است. قبل از ظهور لوله های مدرن، آب از یک منبع در فضای باز مانند چاه ها، پمپ ها یا چشمه ها آورده می شد.

خانه ها در یونان باستان معمولاً از نوع دهلیز بودند، اتاقها در اطراف حیاط مرکزی برای زنان چیده شده بودند. در بسیاری از این خانه ها، یک پاسیوی پوشیده اما در غیر این صورت باز به عنوان آشپزخانه استفاده می شد. خانه های ثروتمندان از آشپزخانه به عنوان یک اتاق جداگانه، معمولاً در کنار حمام استفاده می کردند (برای اینکه هر دو اتاق با آتش آشپزخانه گرم شوند)، هر دو اتاق از دربار قابل دسترسی هستند. در چنین خانه هایی غالباً یک اتاق کوچک جداگانه در قسمت پشت آشپزخانه وجود داشت که از آن برای ذخیره مواد غذایی و ظروف آشپزخانه استفاده می شد.

در امپراتوری روم ، اقوام رایج در شهرها اغلب آشپزخانه خود را نداشتند. آنها آشپزخانه های خود را در آشپزخانه های بزرگ عمومی انجام می دادند. بعضی از آنها اجاق های برنز کوچک متحرک داشتند که می توان آتش را برای پخت و پز روشن کرد. رومیان ثروتمند آشپزخانه های نسبتاً خوبی داشتند. در یک ویلای رومی، آشپزخانه به طور معمول در ساختمان اصلی به عنوان یک اتاق جداگانه قرار می گرفت، به دلایل عملی دود و دلایل جامعه شناختی، آشپزخانه که توسط بردگان اداره می شد، جدا در نظر گرفته می شد. شومینه به طور معمول روی زمین بود، در یک دیوار قرار داده شده بود - گاهی اوقات کمی بلند می شد - به حدی که مجبور بودن برای پختن زانو بزنند و دودکش هم وجود نداشت.

 

 

 

 

 

قرون وسطی

خانه های مسکونی اولیه قرون وسطایی اروپا "منطقه آشپزخانه" بین ورودی و شومینه بود. در خانه های ثروتمند معمولاً بیش از یک آشپزخانه وجود داشت. در بعضی از خانه ها سه آشپزخانه به سمت بالا وجود داشت. آشپزخانه ها بر اساس انواع مواد غذایی تهیه شده در آنها تقسیم می شدند. [به جای دودکش، این ساختمانهای اولیه سوراخی در پشت بام داشتند که از طریق آن  بخشی از دود خارج می شد. علاوه بر پخت و پز، آتش به عنوان منبع گرما و نور استفاده می شد. طرحی مشابه آن را می توان در خانه های قدیمی Iroquois در آمریکای شمالی یافت.

آشپزخانه تا حد زیادی از پیشرفت های معماری در طول قرون وسطی بی تأثیر بود. آتش باز تنها روش گرم کردن غذا بود. آشپزخانه های قرون وسطایی اروپا مکانهای تاریک و پردود بودند، از این رو نام آنها "آشپزخانه دود" است. در شهرهای قرون وسطایی اروپا در حدود قرن 10 تا 12 آشپزخانه همچنان در وسط اتاق از یک کوره آتش باز استفاده می کرد. در خانه های ثروتمند، طبقه همکف اغلب به عنوان یک پایدار مورد استفاده قرار می گرفت در حالی که آشپزخانه در طبقه بالا مانند اتاق خواب و سالن قرار داشت. در قلعه ها و صومعه ها، مناطق زندگی و کار از هم جدا شدند. آشپزخانه بعضی اوقات به یک ساختمان جداگانه منتقل می شد و بنابراین دیگر برای گرم کردن اتاق های نشیمن دیگر نمی توانست استفاده شود. در بعضی از قلعه ها آشپزخانه در همان ساختار حفظ می شد، اما با احداث راه پله های سنگی مارپیچ جداگانه برای استفاده از خدمتکاران برای رساندن غذا به سطوح بالاتر ، آشپزخانه کاملاً از اشراف به دلیل دود ناشی از پخت و پز و احتمال آتش سوزی جدا می شدند. تعداد کمی از آشپزخانه های قرون وسطایی همانطور که "ساختارهای زودگذر" محسوب می شوند زنده مانده اند. نمونه ای از چنین آشپزخانه قرون وسطایی با پله های خدمتکاران در قلعه Muchalls در اسکاتلند است.